Lupus erythematosus

Lupus erythematosus (Latijn “lupus” = wolf; Oudgrieks “erythema” = roodheid) is een chronische ontstekingsziekte die behoort tot de groep collagenosen en dus tot de reumatische ziekten. Slechts zelden gebruikte termen voor lupus erythematosus zijn de ziekte van wolf, vlinderziekte, vlinderkoorts of vlindererytheem.

Zoals alle collagenosen (bv. het syndroom van Sjögren, polymyositis of dermatomyositis, sclerodermie) is lupus erythematosus een auto-immuunziekte, d.w.z. dat het immuunsysteem de lichaamseigen structuren ten onrechte als vreemd herkent en aanvalt. Bij collagenosen zijn het bindweefsel en de bloedvaten de belangrijkste aanvalsplaatsen van het verkeerde afweersysteem van het lichaam; in principe kan elk orgaan worden aangetast.

Wie krijgt lupus erythematosus?

Lupus erythematosus kan op elke leeftijd voorkomen, maar het begint meestal tussen 16 en 46 jaar, en 80 tot 90 procent van de getroffenen zijn jonge vrouwen in de vruchtbare leeftijd.

Verloop

De ziekte verloopt vaak in terugvallen; in de fasen tussen de afzonderlijke acute ziekte-episodes zijn er nauwelijks of geen symptomen. Maar het komt ook voor dat de ziekte voortdurend voortschrijdt. De intensiteit van de symptomen kan echter in de loop der jaren afnemen, en de episoden worden vaak minder frequent en minder ernstig.

Oorzaak

Het immuunsysteem van mensen met lupus erythematosus produceert autoantilichamen tegen celkernen (antinucleaire antilichamen, ANA), waardoor de aangetaste cellen worden beschadigd. De oorzaken van auto-immuunziekten worden nog niet volledig begrepen.

Triggers

Mogelijke triggers, waarschijnlijk gebaseerd op een genetische predispositie, zijn verschillende omgevingsfactoren, vooral infecties, vooral virale infecties (bijv. Epstein-Barr virus) en UV-straling. In feite komt het voor dat de eerste symptomen verschijnen na een langer verblijf in de zon, bijvoorbeeld op vakantie. Bovendien kan (te veel) zonlicht een terugval uitlokken.

Bovendien wijst veel erop dat vrouwelijke geslachtshormonen zoals oestrogenen een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van de auto-immuunziekte. De eerste symptomen van lupus erythematosus treden vaak op tijdens de zwangerschap of kort na de bevalling. Veel vrouwen met lupus erythematosus ervaren ook dat de intensiteit van hun symptomen of het begin van een nieuwe flare-up cyclusafhankelijk kan zijn.

Een bijzonder kritiek moment voor velen lijkt de periode tijdens de menstruatie te zijn, wanneer het progesterongehalte al aanzienlijk is gedaald ten opzichte van de oestrogeenconcentratie in het bloed, d.w.z. er is een relatieve oestrogeendominantie. Anticonceptiemiddelen die oestrogeen bevatten (“de pil”) en hormoonvervangingstherapie met zuiver oestrogeen om de symptomen van de menopauze te verlichten, worden ook verdacht van een ongunstige invloed op het verloop van de ziekte.

Een andere problematische factor is fysieke of mentale stress, die de ziekteactiviteit kan uitlokken of versterken – zoals bij de meeste andere auto-immuunziekten.

Vormen

• Systemische lupus erythematosus (SLE) die meestal ernstiger is omdat ook inwendige organen meestal door de ontstekingsreacties zijn aangetast;
• Cutane lupus erythematosus (CLE) en de subtypes daarvan, waarbij vooral de huid is aangetast.

Systemische lupus erythematosus (SLE)

“Systemisch” betekent dat de ziekte het hele lichaam kan aantasten: de huid, gewrichten en vaten, maar ook verschillende inwendige organen zoals de nieren, longen of het hart. Het ziektebeeld is dan ook zeer divers, en ook het verloop van de ziekte verschilt van persoon tot persoon.

Systemische lupus erythematosus kan plotseling beginnen (acuut) of geleidelijk (subacuut), het kan in episodes voorkomen of jarenlang actief zijn. Om ernstige complicaties te voorkomen is het belangrijk dat de ziekte in een vroeg stadium wordt herkend en behandeld en dat zij ook nauwlettend wordt gevolgd, zo nodig ook door andere specialisten.

Cutane lupus erythematosus (CLE)

Cutane lupus erythematosus blijft daarentegen beperkt tot de huid of het onderhuidse vetweefsel (Latijn “cutaan” = behorend tot de huid). Deze vorm van de ziekte is echter onderverdeeld in verdere subvormen, die zich in relatie tot de respectieve huidsymptomen op zeer verschillende manieren kunnen manifesteren.

Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze op elk moment kunnen overgaan in systemische lupus erythematosus.

Er zijn verschillende classificaties van de verschillende huidveranderingen, meestal verwijzen therapeuten naar de Düsseldorfse classificatie van cutane lupus erythematosus uit 2004:

• Acute cutane lupus erythematosus (ACLE).
  Acute cutane lupus erythematosus (ACLE) komt vaak voor in de context van systemische lupus erythematosus of kondigt het begin ervan aan. Het komt echter ook voor dat de symptomen beperkt blijven tot de huid. In dit geval is de kans groot dat acute cutane lupus erythematosus met therapie volledig geneest.
• Subacute cutane lupus erythematosus (SCLE)
  Subacute cutane lupus erythematosus (SCLE) heeft vaak een recidief verloop. In 10 tot 15 procent van de gevallen gaat het over in systemische lupus erythematosus. Soms hebben de getroffenen echter ook last van gewrichts- en/of spierpijn, zonder dat daarvoor een concrete ontstekingsoorzaak kan worden vastgesteld.
• Chronische cutane lupus erythematosus (CCLE)
  Chronische cutane lupus erythematosus (CCLE) omvat drie subtypes: chronische discoïde lupus erythematosus (DLE), die het meest voorkomt, chilblain lupus erythematosus (CHLE) en lupus erythematosus profundus (LEP). Deze subtypes kunnen zich verder ontwikkelen of komen in combinaties voor. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat de symptomen bij voorkeur optreden op delen van het lichaam die bijzonder worden blootgesteld aan UV-straling, bijvoorbeeld het gezicht of de behaarde hoofdhuid, maar ook op het decolleté of de bovenrug. Als ook armen en benen zijn aangetast, verschijnen de huidsymptomen vaak aan de strekzijde ervan.
• Intermitterende cutane lupus erythematosus (ICLE)
  Intermitterende cutane lupus erythematosus (ICLE) wordt vaak lupus erythematosus tumidus (LET) genoemd. Bij deze ziekte wordt vaak een bijzonder grote gevoeligheid voor licht waargenomen. Sommige patiënten ervaren een spontane achteruitgang van de ziektesymptomen, althans tijdelijk.

Naast systemische en cutane lupus erythematosus zijn de volgende gevallen bekend

• Lupus erythematosus door medicijnen (DIL).
  Een andere vorm is door geneesmiddelen veroorzaakte lupus erythematosus (DIL), die kan worden uitgelokt door bepaalde geneesmiddelen zoals sulfasalazine, TNF-alfa-antagonisten, geneesmiddelen tegen epilepsie of bepaalde antibiotica. Dit lupus-achtige syndroom verdwijnt echter meestal nadat de medicatie is gestopt.
• Neonatale lupus erythematosus (NLE)
  Kinderen van moeders met lupus erythematosus (of een andere auto-immuun bindweefselziekte zoals het syndroom van Sjögren) kunnen neonatale lupus erythematosus (NLE) ontwikkelen. Dit is waarschijnlijk te wijten aan bepaalde auto-antilichamen die in het organisme van de moeder worden geproduceerd en tijdens de zwangerschap via de placenta in de bloedbaan van het ongeboren kind terechtkomen.

Symptomen

Zowel de symptomen als het verloop van lupus erythematosus verschillen van patiënt tot patiënt. Dit geldt zowel voor de systemische als voor de cutane vorm. Bijna alle lupuspatiënten hebben echter last van algemene symptomen zoals slecht functioneren, vermoeidheid en moeheid.

Systemische lupus erythematosus (SLE)

Veel mensen met SLE hebben last van koorts, gewrichtspijn, spierpijn en huidveranderingen. De typische vlindervormige roodheid van de huid in het gezicht, ook wel vlindererytheem genoemd, komt bij ongeveer 60 procent van de SLE-patiënten voor. Maar ook diffuse haaruitval en/of open zweren in de mond of het neusslijmvlies zijn kenmerkende begeleidende symptomen.

Afhankelijk van welk orgaan (systeem) is aangetast, zijn andere ziektebeelden met de bijbehorende symptomen mogelijk. Bijzonder frequent zijn bijv.

• Nierontsteking. Een dergelijke lupus-nefritis uit zich door eiwit in de urine (proteïnurie) en mogelijk ook door waterretentie in het weefsel (oedeem). Door de ontsteking kan de nierfunctie steeds slechter worden – zelfs tot het punt van nierfalen. Het is echter ook mogelijk dat lupusnefritis aanvankelijk asymptomatisch blijft.
• Hartziekten zoals ontsteking van het hartzakje (pericarditis) met vochtophoping of ontsteking van de hartspier (myocarditis); ook de binnenbekleding van het hart kan ontstoken raken.
• Longziekten (bv. lupus pneumonie, pleuritis) met vochtophoping; het borstvlies kan ook betrokken zijn.
• Ontsteking van de kleine bloedvaten (vasculitis)
• Hoofdpijn, maar ook toevallen of cognitieve stoornissen en zelfs psychose als het centrale zenuwstelsel erbij betrokken is.
• Neiging tot conjunctivitis, droge ogen (sicca-syndroom) of zelfs pathologische veranderingen aan de achterkant van de ogen als de ziekte zich ook in de ogen manifesteert.

Cutane lupus erythematosus (CLE)

De belangrijkste symptomen van cutane lupus erythematosus zijn veranderingen in de huid, die sterk variëren naargelang het subtype. Gewone symptomen van abnormale huidaandoeningen zoals jeuk, branderigheid of pijn treden gewoonlijk niet op in verband met huidveranderingen bij lupus, maar de acuut ontstoken gebieden zijn vaak gevoelig voor aanraking.

Acute cutane lupus erythematosus (ACLE)

Typische symptomen zijn vlindervormige roodheid op de wangen en de neusbrug. Soms ontstaat een mazelenachtige uitslag over het hele lichaam. Vaak zijn ook roodheid of verwijde bloedvaten zichtbaar in de nagelplooi. Een ander veel voorkomend begeleidend symptoom zijn pijnlijke zweertjes in het slijmvlies van de mond.

Subacute cutane lupus erythematosus (SCLE)

Symmetrisch gerangschikte, schilferige, cirkelvormige roodheid treft meestal het bovenlichaam en/of de strekzijden van de armen. Deze kunnen samenvloeien in een kransvorm.

Chronische cutane lupus erythematosus (CCLE)

In deze vorm heeft elk subtype verschillende symptomen:

Chronische discoïde lupus erythematosus (DLE)

Het gezicht, inclusief de wangen en neusbrug, maar ook de hoofdhuid, oorlellen en hals zijn aangetast. Er zijn schijfvormige (discoïde) roodachtige plaques die duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn en bedekt zijn met een witachtige schilferige laag. Vaak worden ook de haarzakjes aangetast, met haaruitval als gevolg. Wanneer de laesies genezen, laten ze karakteristieke littekens achter op zowel de huid als de hoofdhuid.

Chilblain lupus erythematosus (CHLE)

Typische symptomen zijn blauwachtig-roodachtige, pijnlijke huidzwellingen, die vooral worden veroorzaakt door blootstelling aan koude en voornamelijk symmetrisch voorkomen op beide voeten en tenen en op de vingers van beide handen. Deze zwellingen kunnen zich later ontwikkelen tot kussenachtige knobbels en/of huidafwijkingen (erosies). De lupus erythematosus van Chilblain komt voornamelijk voor in de koude en vochtige seizoenen van het jaar; in de zomermaanden nemen de symptomen meestal bijna volledig af – totdat de buitentemperaturen weer aanzienlijk dalen.

Lupus erythematosus profundus (LEP)

In dit geval vindt het ontstekingsproces plaats in het onderhuidse vetweefsel: Er ontstaan ruwe knobbels, vooral in de billen en dijen, maar ook op de schouders en armen. Als ze genezen, laten ze opvallende littekens achter.

Intermitterende cutane lupus erythematosus (ICLE)

Scherp gedefinieerde, rode plaques en knobbels verschijnen vooral in het gezicht, in het gebied van het bovenlichaam en op de strekzijden van de bovenarmen. Ze genezen zonder littekens te vormen. Mensen die lijden aan deze vorm van cutane lupus erythematosus zijn zeer gevoelig voor licht.

Lupus erythematosus door geneesmiddelen

In principe kunnen alle symptomen die kenmerkend zijn voor systemische lupus erythematosus optreden, maar ze zijn meestal veel milder. Betrokkenheid van de nieren of het centrale zenuwstelsel is zeldzaam.

Neonatale lupus erythematosus (NLE)

Een pasgeborene die neonatale lupus erythematosus heeft ontwikkeld, heeft vaak last van verschillende symptomen. Het meest voorkomende teken van de ziekte zijn symptomen van de gezichtshuid, die sterk lijken op die van volwassenen met de ziekte. Daarnaast is er vaak een ontsteking van de lever, en ook bepaalde bloedcellen kunnen verminderd zijn. Deze symptomen verdwijnen meestal binnen de eerste één tot twee jaar van het leven. Een gevreesde complicatie is ernstige hartritmestoornissen door een beschadigde geleiding van het hart (AV-blok). Deze hartziekte vereist het gebruik van een pacemaker.

Diagnose

Aangezien er nog geen speciale tests zijn waarmee lupus erythematosus op betrouwbare wijze kan worden vastgesteld, vooral als het om de systemische vorm gaat, kan een (uit te sluiten) diagnose vaak pas na een reeks onderzoeken worden gesteld. Bij SLE is er ook de heterogeniteit van het klinisch beeld, waardoor vaak in het begin geen definitieve bevinding mogelijk is, vooral in het vroege stadium van de ziekte.

Daarom dient een door de Amerikaanse en Europese beroepsverenigingen ACR en EULAR ontwikkelde catalogus van criteria voor de classificatie van systemische lupus erythematosus als hulpmiddel bij de diagnose. Volgens deze catalogus worden criteria zoals huidsymptomen, eiwit in de urine (in geval van nierbetrokkenheid) of significante veranderingen in het bloedbeeld alleen als lupus-symptomen beschouwd als er geen andere overtuigende verklaring voor is.

In detail omvat de diagnose eerst een gedetailleerde medische voorgeschiedenis en een zorgvuldige opheldering van de klinische verschijnselen van de ziekte, die eventueel door de desbetreffende specialist moeten worden verduidelijkt.

Als cutane lupus erythematosus wordt vermoed, kan een huidmonster om auto-antilichamen in het weefsel op te sporen belangrijke informatie opleveren voor een nauwkeuriger onderzoek van de huidveranderingen. Een fotoprovocatietest kan ook nuttig zijn: Hiervoor wordt een stukje huid waarop geen verschijnselen te zien zijn, bestraald met UVA- en UVB-licht. Het doel is na te gaan of hierdoor huidveranderingen ontstaan die zouden kunnen passen in het symptoombeeld van lupus erythematosus.

Bij zowel de systemische als de cutane vorm wordt altijd een laboratoriumonderzoek uitgevoerd. De diagnostische doelen zijn:

• Vaststellen of er sprake is van ontsteking; daartoe worden de bloedbezinkingssnelheid en de CRP-waarde bepaald.
• Bovendien gaat de systemische vorm van lupus erythematosus vaak gepaard met bepaalde veranderingen in het bloedbeeld, zoals bloedarmoede, een verminderd aantal witte bloedcellen (leukocyten) en/of bloedplaatjes (trombocyten).
• Vaststellen of er sprake is van vitamine- en/of mineralentekorten.

Bij ongeveer 70 procent van de mensen met systemische lupus erythematosus zijn ook de nieren betrokken. Aangezien lupusnefritis niet altijd onmiddellijk symptomen veroorzaakt, maakt een urineonderzoek om eiwit in de urine op te sporen en, indien nodig, een nierbiopsie in geval van onduidelijke bevindingen altijd deel uit van de SLE-diagnose.

Therapie

Gezien het grote aantal symptomen en het verschillende verloop van de ziekte bestaat er niet één behandeling voor alle patiënten met lupus erythematosus. Alle conventionele en complementaire medische therapieën zijn er echter op gericht terugvallen zoveel mogelijk te voorkomen en tijdens het actieve verloop van de ziekte de symptomen te verlichten en orgaanschade zoveel mogelijk te voorkomen met behulp van een op de symptomen van de ziekte afgestemde medicamenteuze behandeling.

Lupus erythematosus kan, zoals alle auto-immuunziekten, niet worden genezen met conventionele medicijnen. Daarom is het voornaamste doel van de conventionele medische therapie het vermijden van triggers voor terugvallen.

Levensverwachting

De meeste mensen met lupus erythematosus hebben tegenwoordig een normale levensverwachting. Als echter organen zoals het hart of de bloedvaten zijn aangetast, kunnen er tijdens een acute aanval complicaties optreden, waardoor behandeling in het ziekenhuis noodzakelijk kan zijn. Maar zelfs als een opname niet nodig is, betekenen fasen van verhoogde ziekteactiviteit een grote belasting voor de betrokkene. Daarom is het des te belangrijker om – waar mogelijk – bewust factoren te vermijden die een terugval uitlokken.

Hoe kunnen terugvallen worden voorkomen bij lupus erythematosus?

• Consequente bescherming tegen zonlicht is cruciaal, omdat UV-straling vrijwel alle vormen van lupus erythematosus kan activeren. Solariums bezoeken of zonnebaden moet altijd taboe zijn voor lupus patiënten.
• Dysbiose moet worden behandeld.
• Als er sprake is van lupus erythematosus van Chilblain, is het raadzaam handen en voeten extra te beschermen tegen de kou. Koude toepassingen kunnen echter helpen bij pijnlijke, gezwollen gewrichten in het kader van systemische lupus erythematosus.
• Vaak is het raadzaam om consequent het gebruik van preparaten die oestrogenen bevatten, zoals de pil, te vermijden en te kiezen voor een andere anticonceptiemethode.
• Goede stressbeheersing helpt ook om terugvallen te voorkomen. Hierbij kan een ANS-meting de stressbelasting goed in kaart brengen. Dit is bij uitstek een goed hulpmiddel bij het reduceren van stress en het verkrijgen van een goede energiebalans;
• Afhankelijk van de ernst van de ziekte kunnen ook andere methoden, zoals pijnmanagementtraining, nuttig zijn.
• Afhankelijk van de symptomen kunnen andere methoden worden gebruikt als begeleidende maatregelen, zoals ademhalingstherapie voor ademhalingsproblemen of fysiotherapie om spieren en gewrichten soepel te houden.

Medicatie

Het gebruik van medicijnen hangt vooral af van de ernst van de ziekte.

Medicijnen voor milde gevallen van lupus erythematosus

In lichte gevallen, bijvoorbeeld wanneer gewrichtspijn het belangrijkste symptoom is, kunnen de pijnstillende en ontstekingsremmende effecten van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) voldoende zijn om de symptomen te verlichten. Als de huid en de gewrichten (reumatoïde artritis) zijn aangetast, zijn antimalaria (hydroxychloroquine, chloroquine) effectief gebleken.

Medicijnen voor matige tot ernstige gevallen van lupus erythematosus

Bij een matig tot ernstig beloop van lupus erythematosus schrijft de conventionele geneeskunde het gebruik van immunosuppressiva voor, zoals methotrexaat, azathioprine en of het monoklonale antilichaam belimumab – afhankelijk van welke symptomen op de voorgrond staan. Het doel is een regulerend effect op de ziekte te bewerkstelligen door de overmatige immuunreacties te temperen.

Geneesmiddelen voor ernstige huidaandoeningen van lupus erythematosus

Als de huid ernstig is aangetast, worden zalven en crèmes voor lokale behandeling gebruikt (bv. cortisone of tacrolimus). Soms kan echter ook een cortisontherapie in tabletvorm aangewezen zijn voor de cutane vorm, meestal voor een beperkte periode.

Medicijnen voor acute aanvallen van lupus erythematosus

In de acute fasen van lupus erythematosus is de toediening van cortisone in de meeste gevallen onontbeerlijk. Toediening van cortisonen is doeltreffend gebleken als shocktherapie, waarbij de ontstekingsreacties snel moeten worden onderdrukt met behulp van een aanvankelijk hoge dosering. De dosis wordt dan geleidelijk verminderd.

Waarop moet worden gelet bij het innemen van cortisone:

• Neem tussen zes en acht uur ‘s ochtends.
• Lichaamsbeweging en beweging helpen ongewenste gevolgen van corticosteroïdenbehandeling voorkomen
• Aangezien cortisone ervoor zorgt dat het lichaam minder zout uitscheidt, moet u er ook voor zorgen dat uw voeding zoutarm is.
• Zorg ervoor dat je voldoende eiwitten en calcium uit plantaardig voedsel haalt.

Terwijl u cortisone neemt, verdient het aanbeveling om ook deze twee Biogena supplementen nemen:

Osteo Calbon Complex Gold, 90 capsules.

Neem dagelijks 3 x 1 capsule of 1 x 3 capsules met veel vloeistof buiten de maaltijd. Met calcium en fosfor uit natuurlijke bronnen, vitamine K2 en D3 en de sporenelementen boor en silicium. Helpt osteoporose te voorkomen onder cortisone medicatie.

Aufbau Formula B-MAP 12, 120 capsules (3 verpakkingen voor een kuur van 3 maanden)

Neem dagelijks 2 x 2 capsules met veel vloeistof bij de maaltijd. Bevat acht essentiële en vier voorwaardelijk essentiële aminozuren, die de bouwstenen zijn van de eiwitten in het lichaam. Eiwitten dragen bij tot de toename en het behoud van spiermassa. Bovendien dragen eiwitten bij tot het onderhoud van de botten en ondersteunen zo het menselijk bewegingsapparaat, wat bijzonder gunstig is voor oudere mensen en patiënten die cortisone gebruiken.

Goede voeding

In het algemeen moeten lupuspatiënten streven naar een zo gezond mogelijke levensstijl, met een evenwichtig dieet met ontstekingsremmende voedingsmiddelen en regelmatige lichaamsbeweging. Het is ook raadzaam om geen overgewicht te hebben, niet te roken en met mate alcohol te drinken. Bovendien moet de bloeddruk goed onder controle zijn en moeten de bloedlipidenwaarden binnen het normale bereik liggen.

MiraCHOL 3.0, 90 capsules (voldoende voor 3 maanden)

Neem dagelijks 1 capsule met veel vloeistof. Bevat 2,95 mg per capsule hoogwaardige monacoline K uit rode rijst en wierookextract, die een directe invloed hebben op het lipidenprofiel bij hypercholesterolemie. De formule is aangevuld met actief co-enzym Q10, dat het lipidengehalte in het bloed helpt stabiliseren (verlaagt LDL/verhoogt HDL) en zo aderverkalking als oorzaak van chronische hartziekten voorkomt. Een meta-analyse bevestigde ook het potentieel van co-enzym Q10 als een effectieve therapeutische maatregel voor hypertensie. Zowel de systolische als de diastolische bloeddruk kon aanzienlijk worden verlaagd door Q10. Zo wordt het risico van aderverkalking – en dus van cardiovasculaire complicaties – tegengegaan, dat bij veel mensen met lupus erythematosus verhoogd is.

Natuurlijke behandeling
Onderdeel van de complementaire medische behandeling is de adequate toevoer van micronutriënten en vitaminen, wat essentieel is bij chronische auto-immuunziekten zoals lupus erythematosus.

Ik adviseer een bewezen therapieconcept van ongeveer 3 maanden dat ook gebruikt kan worden door mensen die niet naar de praktijk in Woerden kunnen komen. Hoewel het altijd de voorkeur geniet om voorafgaand bij ons in de kliniek specifiek toegepast bloedonderzoek te laten doen.

Gebruik deze link om de 3 Biogena preparaten te bestellen, die geselecteerde vitaminen, micro- en plantenvoedingsstoffen bevatten die gegarandeerd zuiver zijn en vrij van kleurstoffen, conserveringsmiddelen en technische toevoegingen.

Astragalus 300/12, 60 capsules (2 verpakkingen voor 4 maanden)

Neem dagelijks 1 capsule. De kruidachtige plant met veelkleurige bloemen is afkomstig uit de berggebieden van China en behoort tot de onderfamilie van de vlinderbloemigen. Alleen de waardevolle wortel wordt verwerkt, die vol zit met waardevolle secundaire plantenstoffen en in de traditionele Chinese natuurgeneeskunde al meer dan 4000 jaar wordt gebruikt als tonicum en om het immuunsysteem te reguleren.

+

Colostrum 300, 90 capsules (3 verpakkingen voor 3 maanden)

Neem dagelijks 3 x 1 capsule met voldoende vloeistof gedurende de dag. Deze eerste melk van runderen wordt gekenmerkt door speciale ingrediënten, waaronder immunoglobulinen (gestandaardiseerd IgG-gehalte van >18%), glycoproteïnen, polypeptiden, enzymen, groeifactoren, essentiële aminozuren, vitaminen en sporenelementen. Effectieve ondersteuning van het immuunsysteem voor mensen met auto-immuunziekten.

+

Multispectrum 24/7, 180 capsules (voldoende voor een kuur van 3 maanden)

Neem dagelijks 2 capsules met veel vloeistof, bij voorkeur verspreid over de dag. Met magnesium, zink, ijzer, foliumzuur, selenium, calcium en vitamine D. Een zinvolle basisvoorziening met het hele vitaminespectrum, essentiële sporenelementen en waardevolle plantenstoffen. De uitgebreide voedingsstoffenvoorziening met 27 vitale stoffen is ideaal om de inname van vitaminen en mineralen te verbeteren – vooral wanneer er een verhoogde behoefte is, zoals bij chronische ontstekingen.

Ontlastingsonderzoek

Gelet op het feit dat een verstoring in de darmen vaak leiden tot autoimmuun problemen, is specifiek ontlastingsonderzoek heel belangrijk. Een evenwichtige darmgezondheid is de basis voor een intact immuunsysteem, aangezien 70-80 procent van het actieve immuunsysteem zich in de darmen bevindt. Wij behandelen niet alleen de symptomen, maar bij voorkeur ook de oorzaak!

Bepaling van het humane darmmicrobioom door middel van genoomsequencing van de darmflora incl. parasieten. Het resultaat is met 10 werkdagen bekend en zal met u worden besproken tijdens een consult.

Orthomoleculaire therapie

Lupus erythematosus is een complexe aandoening. De aard ervan is dat individuele symptomen of symptoomcombinaties acuut lijken, maar dat het eigenlijke ziekteproces in feite chronisch is. Daardoor wordt het ziekteproces steeds weer aangewakkerd. Daarom reageert lupus erythematosus het best op een individueel afgestemde orthomoleculaire constitutionele therapie.

Voor meer informatie over onze behandelingen, klik hier voor een consult.